Additieve synthese is gebaseerd op het principe dat elk geluid kan worden gereconstrueerd door het opstapelen van eenvoudige sinus-golfvormen op verschillende frequenties en amplitudes. Door nauwkeurig de intensiteiten en verhoudingen van deze boventonen te manipuleren, kun je volledig op maat gemaakte klanken creëren. Een bekendste voorbeeld hiervan is het Hammond orgel, waar de speler de boventoneninhoud kan toevoegen en verwijderen.

Subtractieve synthese begint met een harmonisch rijke golfvorm, zoals een zaagtand of blokgolf, en verwijdert delen van het frequentiespectrum met behulp van filters. Filters zoals low-pass, high-pass en band-pass kunnen gericht specifieke frequentiegebieden reduceren of elimineren, waardoor je de klankvorm dynamisch kunt aanpassen. Deze techniek wordt vaak gebruikt in traditionele synthesizers en biedt een intuïtieve manier om geluiden te ontwerpen door klank te versimpelen en verfijnen.

FM-synthese produceert geluiden door de frequentie van een draaggolf (carrier) snel te moduleren met een tweede golfvorm (modulator). De interactie tussen de carrier en modulator genereert nieuwe frequenties, zogenaamde sidebands, wat resulteert in complexe harmonische spectra. De mate van modulatie, bekend als de "modulatie-index," bepaalt hoe fel en rijk het geluid klinkt. FM-synthese is bekend om zijn scherpe, glazige texturen en unieke klankmogelijkheden die moeilijk te repliceren zijn met andere methoden.

Wavetable synthese gebruikt vooraf opgenomen golfvormen, georganiseerd in tabellen, die tijdens het spelen kunnen worden gemoduleerd of doorlopen. Dit maakt het mogelijk om geluiden te creëren die continu evolueren in timbre. Modulatietechnieken, zoals LFO\u2019s of envelopes, kunnen worden toegepast om op spannende manieren tussen verschillende secties van de wavetable te interpoleren, waardoor complexe en dynamische klanken ontstaan. Deze synthesevorm is bijzonder populair in elektronische muziek vanwege de flexibiliteit en unieke sound design-mogelijkheden.

Bij granulaire synthese wordt geluid in kleine fragmenten (granules) verdeeld, meestal met een duur tussen 1 en 100 milliseconden. Deze granules kunnen worden aangepast in parameters zoals toonhoogte, amplitude, duur en volgorde, en vervolgens worden herschikt of gelaagd. Hierdoor kun je geheel nieuwe klanktexturen bouwen, variërend van subtiele atmosferen tot extreme, glitch-achtige geluiden. Granulaire synthese is ideaal voor experimenteel geluid en sound design, en wordt vaak gebruikt in filmmuziek en avant-garde composities.

Wanneer je een nieuwe sound ontwerpt, start dan met een eenvoudige golfvorm (bijvoorbeeld een sinus of zaagtand). Voeg daarna stap voor stap elementen toe, zoals filters, LFO's. Zorg er voor dat je effecten pas op het laatst toevoegt. Dit helpt je om elk onderdeel van de klank goed te begrijpen en voorkomt dat je vastloopt in een overweldigend klankenlandschap.

Unison en detune zijn geweldige tools om een geluid voller en breder te maken, maar subtiliteit is cruciaal. Probeer bijvoorbeeld een kleine detune (1-5 cent) toe te voegen voor een rijke klank zonder dat het rommelig wordt. Combineer dit met een lichte panning van de unison-stemmen om een meeslepende stereo-ervaring te creëren.

Automatisering via LFO's of ADSR-envelopes kan je geluid tot leven brengen. Experimenteer met het laten moduleren van filters, panning of effecten door een LFO met verschillende snelheden en vormen. Zo kun je dynamische beweging en textuur toevoegen aan zelfs de meest eenvoudige klanken. Combineer meerdere LFO's voor extra complexiteit.